نیامدی ، سر ِ این غصه باز می ماند

نگاه منتظرم در حجاز می ماند

نیامدی ، سر عُمرم  فرود آمده لیک

در آرزوی تو سر ، بر فراز می ماند

هنوز ناز تو را می خرند ملت ِعشق

دل رمیده ی ما ، در نیاز می ماند

دلی که سمت غم ات عاشقانه مایل شد

دچار دائم ِ  سوز و گداز می ماند

همین که چشم تو رنگی ز آسمان دارد

همین که عمق نگاهت به راز می ماند-

برای عاشقی و دل سپردنم کافی است

به لوح زندگی این امتیاز ، می ماند

بیا که بی تو بهارم نمی رسد از راه

بیا که بی تو زمستان دراز می ماند

رضا محمدصالحی